szybko się nie uwolnimy … nie ma nadziei … nic nie ma …

samotna ławeczka kwili cichutko pocieszana przez wykończone przez jesień drzewko … bardzo przygnębiający widok …

mieszkańcy są już zmęczeni, przyroda zniszczona … triumf jesieni …

drzewka tracą liście, latarnie głowy, ludzi brak … wszystko przez tą jesień …

opustoszał główny deptak miasta … przygnębieni mieszkańcy nie chcą oglądać spustoszenia jakie sieje jesień …

przed jesienną melancholią nie ma ucieczki … piąty smutek ze spanikowaną ludnością …

smutek drugi czyli ponury, jesienny widoczek

smutne jesienne widoczki: smutek pierwszy

porzućcie wszelką nadzieję, wy którzy tam wchodzicie (napisu brak)